Τ’ άστρα έχουν συγκεκριμένη διάρκεια ζωής και το τέλος τους εξαρτάται από τη μάζα τους!
Αν μπορούσαμε να πλησιάσουμε αρκετά ένα αστέρι, θα διαπιστώναμε πως το πραγματικό του σχήμα μοιάζει με αυτό μιας τεράστιας σφαίρας. Στην εικόνα φαίνεται το πιο κοντινό και γνωστό σε όλους μας, ο Ήλιος! Οι αστέρες γεννιούνται, εξελίσσονται, “γερνούν” και πεθαίνουν. Η δημιουργία τους ξεκινά μέσα από νεφελώματα δηλαδή από τεράστια “νέφη” αερίου και σκόνης. Από τη στιγμή της δημιουργίας τους οι πυρηνικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό τους, εξασφαλίζουν την απαραίτητη ενέργεια ώστε να λάμπουν στον ουράνιο θόλο για πολλά χρόνια.
Όπως ένας ζωντανός οργανισμός έτσι κι ένα άστρο, όταν εξαντλήσει τα αποθέματα του, πεθαίνει. Ανάλογα με τη μάζα του είναι δυνατό να ζήσει από μερικά εκατομμύρια έως αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια! Στην περίπτωση μεγάλης μάζας η κατανάλωση των “καυσίμων” του είναι ταχύτερη, ως εκ τούτου μικρότερος ο χρόνος ζωής του. Με άλλα λόγια ο χρόνος ζωής ενός άστρου είναι αντιστρόφως ανάλογος της μάζας του. Μετά το θάνατό τους, τα μικρής και μεσαίας μάζας άστρα μετατρέπονται σε λευκούς νάνους, ενώ αυτά μεγαλύτερης είναι δυνατό να μετατραπούν είτε σε αστέρες νετρονίων είτε σε μαύρες τρύπες. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως οι έννοιες “μικρό” και “μεγάλο” είναι σχετικές. Συγκεκριμένα, ένα άστρο με μάζα έως και (περίπου) οκτώ φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, θεωρείται “μικρό”!
Κάπως έτσι περνούν τη ζωή τους αυτές οι λαμπερές κουκκίδες που φωτίζουν και ομορφαίνουν το νυχτερινό ουρανό…
